Zabiegi z gorącej parafiny

Data publikacji: 20-12-2012

Parafina to węglowodór nasycony otrzymywany w procesie destylacji ropy naftowej. Parafina stała topi się w temp. 42-54⁰C, a wrze w 250⁰C. Duża pojemność cieplna i bardzo wolne oddawanie ciepła czyni parafinę szczególnie korzystnym medium zabiegów cieplnych. W kontakcie z ciałem pacjenta oddaje skumulowaną energię cieplną. Dodatkową ważną cechą parafiny jest fakt, że stygnąc, zwiększa swą objętość, powodując w przypadku opatrunku okrężnego ucisk tkanek.

Parafinę doprowadza się do stanu płynnego w łaźni wodnej. Służą do tego specjalne elektryczne kuchnie parafinowe z układem termoregulacyjnym. W celu uzyskania lepszej plastyczności do parafiny stałej dodaje się parafinę  płynną w stosunku 20:1. Przed zabiegiem owłosioną część ciała pacjenta pokrywa się wazeliną, aby ułatwić późniejsze usunięcie parafiny. Zabieg trwa zwykle 30-40 minut.

Kąpiele parafinowe. Dotyczą zwykle części kończyn, które zanurza się w specjalnej wannie z parafiną ogrzaną do temperatury 50-55⁰C na około 30 min. Pacjent powinien w czasie zabiegu poruszać kończyną.

Okłady parafinowe. Leczoną okolicę za pomocą pędzla pokrywa się wieloma warstwami parafiny o temp. Ok. 60⁰C, dając w sumie grubość 1-2 cm. Taki opatrunek na 30-35 min. Owija się nawoskowanym papierem, folią, a w końcu kocem.

Zawijania parafinowe. Leczone miejsce, najczęściej staw, owija się kilkoma warstwami gazy nasączonej gorącą parafiną. Dalej postępuje się podobnie jak podczas okładów.

Skarpetki i rękawiczki parafinowe. Stosuje się je niekiedy w przypadku stóp lub dłoni. Kończynę zanurza się kilkakrotnie w gorącej parafinie, dalej postępując jak poprzednio.

Lecznicze działanie parafiny. Stykająca się ze skórą warstwa parafiny utrzymuje zwykłą temp. Ok. 40⁰C Powoduje to stymulację mikrokrążenia oraz procesów metabolicznych. Ulegają przyspieszeniu wszelkie procesy gojenia, zwiększa się resorpcja wysięków oraz wydalanie toksycznych produktów procesu zapalnego. Energia cieplna wpływa też na zmniejszenie napięcia mięśni, a także na poprawę odżywienia stawów, co ma szczególne znacznie w fizykoterapii stawów przeciążonych lub uszkodzonych przez procesy reumatyczne. Zabiegi parafinowe są również bardzo przydatne w terapii uszkodzeń powierzchownych nerwów, np. w porażeniu nerwu twarzowego, oraz zapobiegają przykurczom ścięgien i mięśni po urazach.

Zabiegi parafinowe wykorzystuje się także w kosmetyce, powodują bowiem poprawę odżywienia skory i zwiększenie jej elastyczności oraz wygładzenie naskórka.

Zabiegów parafinowych nie powinno się stosować w przypadku:

• wczesnych stadiów urazu oraz ostrych stanów zapalnych stawów; lokalne przekrwienie może nasilić stan zapalny, a także pourazowy wysięk i krwawienie,
• blizn we wczesnym stadium gojenia,
• ubytków i owrzodzeń skóry w miejscu zabiegu,
• zmian martwiczych i troficznych po urazach: zespołu Sudecka, uszkodzenia układu żylno-chłonnego w miejscu zabiegu, osteoporozy; w powyższych przypadkach niekorzystny jest narastajacy ucisk opatrunku parafinowego, który może pogorszyć ukrwienie tkanek i spowodować ich martwicę.